آنهایی که کار وبلاگنویسی انجام دادهاند، قطعاً با عبارت «برچسبگذاری محتوا» یا «تگ کردن» آشنایی دارند. تگ کردن یا برچسبگذاری این روزها آنقدر در پلتفرمهای مختلف عبارت معمولی است که احتمالاً بیشتر کاربران اینترنت حداقل یک بار با آن مواجه شدهاند.
تگ کردن یا برچسبگذاری محتوا در واقع متادیتایی است که توسط تولیدکنندهی محتوا به یک محتوا اختصاص داده میشود و باعث طبقهبندی محتوا میگردد. این طبقهبندی میتواند به صورت مشارکتی (بین تولیدکننده و مخاطب) نیز باشد. به طبقهبندی انجام شده توسط کاربران فولکسونومی گفته میشود. از بین سایتهای مشهوری که محتوا در آنها بر اساس تگ دستهبندی میشود، میتوان به یوتوب و فلیکر اشاره کرد.
احتمالاً مشهورترین مثال برای تگ کردن یا برچسبگذاری، وجود #هشتگ در شبکههای اجتماعی نظیر توییتر و اینستاگرام است. شما با استفاده از هشتگ در پستهایتان، آنها را در دستهای خاص قرار میدهید که کاربران دیگر میتوانند به آن دسترسی داشته باشند.
چرا باید محتوا را برچسبگذاری کرد؟
برچسبگذاری یک راه اساسی برای طبقهبندی و ساختارمند کردن محتواست که در نهایت باعث فایدهمند شدن آن میشود. برچسبگذاری مزایای زیادی دارد که از مهمترین آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- آرشیو کردن محتواها به صورت مرتبشده برای آینده
- بهبودی وضعیت جستوجو میان محتواها
- مشخص شدن موضوعات مورد علاقه کاربران از طریق ابر برچسبی
ابر برچسبی، تصویری از برچسبهای پراستفاده است که در آن، پراستفادهترینها درشتتر نمایش داده میشوند.
محتواها را چگونه باید تگ کرد؟
در هنگام انتشار پستها در پلتفرمهای مختلف (مثلاً یک وبلاگ که بر روی وردپرس است) متادیتاهای مختلفی را میتوانید بر روی آن قرار دهید که یکی از آنها برچسبها یا تگ است. قرار دادن برچسب باعث میشود تا اصطلاحاً قابل خوانش توسط ماشین شود. یعنی سیستم میتواند از طریق برچسب، محتوا را پیدا و دستهبندی کند.
قرار دادن تگ بر روی محتوا به دو صورت دستی و اتوماتیک انجام میشود. مدل دستی، همانی است که در موردش صحبت کردیم. یعنی خود انتشاردهندهی مطلب، تگهایی را بر روی محتوایش قرار دهد. در مدل اتوماتیک، کامپیوتر با خواندن محتوا، موضوع و مفاهیم آن را تشخیص میدهد و به صورت خودکار برچسبهایی را بر روی آن میزند. موتورهای کامپیوتری نظیر Open Calais و Inform کار برچسبزنی به صورت خودکار را انجام میدهند.
در گذشته، برچسبها یکی از راههای پیدا شدن محتواها توسط موتورهای جستوجو بودند. اما مدیران برخی سایتها و وبلاگها از این ویژگی سواستفاده میکردند و برچسبهای بیربطی را به مطالبشان اضافه میکردند. در نتیجه محتواهایشان در نتایج جستوجویی کاملاً بیربط نشان داده میشد. در نتیجه این ویژگی از الگوریتم موتورهای جستوجو حذف شد و برچسبها دیگر مانند گذشته تأثیری در سئو ندارند.